Hongaarse wolvarkens
De Mangalica varkens van Liesbeth en Frank Mulder zijn net zo knuffelbaar als ze eruitzien. Ze zijn aanhankelijk en willen graag contact. Toch is aan de gestreepte pyjamaatjes van de biggen te zien dat dit oeroude Hongaarse wolvarken dicht bij de natuur staat. Hoog op de poten, roodharig en ruikend naar maggi.
Liesbeth: “We hadden ook voor de Bonte Bentheimer of een ander prachtig ras kunnen kiezen, maar je moet er een gevoel bij hebben. Als kunstschilder zie ik in de Mangalica een mooi geblokt model, zijn kop en manier van kijken spreken me aan. Bij wilde zwijnen ontdek je twee types: je hebt zwijnen met een lange, rechte kop en een hele lange neus en er zijn zwijnen die een robuuste kop hebben, met een ‘stop’. Dat laatste heeft het wolvarken ook.”
Uit Duitsland
Maar een paar wolvarkens aanschaffen viel niet mee, want in Nederland kwamen ze amper voor. Ze vonden hun dieren via Duitsland en zijn op dit moment zover dat er biggen zijn grootgebracht en volwassen dieren in november zijn geslacht, want smakelijk vlees is voor de Mulders een prettige bijkomstigheid.
Aaibaar
Door de wol ziet het varken er aaibaar uit, beaamt Frank: “Iedereen die dit varken voor het eerst ziet wil het aanraken. Een gewoon, Hollands varken heeft dat effect niet. Het wolvarken is ook vriendelijk. Hier loop ik probleemloos tussen de zeug, de beer en de biggen met een emmer voer. Ze willen aangehaald worden, gaan liggen om geaaid te worden. Als je tegen ze praat knorren ze terug en dat heb ik bij andere varkens niet meegemaakt. Onderling kunnen ze elkaar best stevig op hun plaats zetten, maar het is geen agressief varken, het gedraagt zich natuurlijk.”
Liesbeth: “Vorig jaar waren we op Beleef Landleven en ik heb toen onder andere reuzel meegebracht en stroopvet gemaakt, dus oude gerechten met vet. Heel veel mensen vonden dat geweldig en herkenden het nog van vroeger. Het is iets authentieks dat bij de varkensslacht hoorde. In mijn jeugd op Walcheren hadden we het over ‘stroop-i-vet’. Je maakt het door niervet of rugvet te smelten en er Zeeuwse stroop en zeezout doorheen te roeren. Stroopvet smaakt naar pannenkoeken met stroop en je smeert het net als Nutella op je brood. En met vet van de Mangalica is het nog gezond ook.”
Mario Broekhuis is als hoofdredacteur verantwoordelijk voor alles wat er inhoudelijk onder de vlag van Landleven gebeurt. Hij bewaakt de formule. Bezoekers van de evenementen van Landleven kennen zijn stem als omroeper. En menigeen herkent hem ook als de schrijver van ‘dat stukje’ voorin in het blad. Maar wie goed oplet komt zijn naam vaker tegen als auteur van artikelen. Mario is een echt buitenmens.