In de genen?

Met mijn moestuin oogst ik niet alleen groente en fruit, er komen ook mooie verhalen en herinneringen uit voort.

Laatst vertelde ik mijn ouders enthousiast dat ik goudsbloemen en kruiden aan het drogen ben voor thee en voor het maken van zalf. Mijn vader herinnerde zich dat zijn grootmoeder ook allerlei bloemen droogde en vertelde dat zijn grootvader op latere leeftijd kruidendokter was in zijn geboortedorp in Groningen. Hij maakte drankjes en tincturen van kruiden en wortels. Er kwamen regelmatig dorpelingen bij hem langs. Door zijn hoge leeftijd genoot hij plaatselijk veel gezag. Zowel mijn moeder als ik waren verrast, want mijn vader had hier nooit over verteld.

Wat had ik m graag ontmoet, die overgrootvader. Wat voor drankjes maakte hij? En welke planten gebruikte hij allemaal? Maar mijn vader was pas 12 toen zijn grootvader overleed dus dat wist hij niet. Hij herinnerde zich wel een maagworteltje dat hij kreeg om op te kauwen als hij buikpijn had. Als hij met opa wandelde en opa zag een klein geel bloemetje, dan groef hij de wortel uit en legde het te drogen bij de kachel.

Ik zocht op internet wat het maagworteltje zou kunnen zijn. Het blijkt om kalmoes te gaan, een bitter worteltje  dat van oudsher gebruikt werd voor maag en darmklachten Het zit ook in Beerenburg, een stevig kruidenbitter. Zou hij dat ook gebrouwen hebben?

Het is nog niet eens zo lang geleden dat veel mensen vertrouwd waren met de kracht van bloemen en planten. Leven in verbinding met de natuur was heel gewoon. En nu? Hoe verbonden voelen we ons nu nog met de natuur? Welke kennis hebben we nog over de kracht van bloemen en planten? Steeds meer mensen worden hier weer nieuwsgierig naar. Er zijn wildplukgroepen op social media, er worden wandelingen en workshops georganiseerd en de opleidingen tot herborist trekken nieuwe cursisten aan. Er is voor mij ook nog veel te ontdekken. Zou mijn overgrootvader zijn fascinatie voor planten aan mij hebben doorgegeven? Ik vind het een mooie gedachte.