Persoonlijke verhalen in mijn keuken
Na een erg regenachtige kerstvakantie begint het nieuwe jaar bitterkoud. Het water in de IJssel is tot recordhoogte gestegen. Elk jaar in januari lijkt het of de rivier nog één druppeltje nodig heeft om te overstromen, maar dit jaar is het nog spannender dan anders.
De zandzakken liggen al opgestapeld langs de kade en het noodplan van de gemeente staat paraat. Elke dag maken we een wandeling om vol ontzag bij de snelstromende, indrukwekkende watermassa te kijken. De zon schijnt fel in een helderblauwe lucht en als je in de luwte op een bankje zit, is het best aangenaam. Thuisgekomen loop ik met schoenen en jas nog aan gelijk maar door naar de kelder. Ons huis – een fijne woning net buiten het historische centrum van Deventer – is gebouwd in 1924 en heeft een flinke kelder. Het grondwater staat zo hoog dat het door de kieren van mijn keldervloer omhoog sijpelt. Het valt nog mee zie ik; her en der een plasje. Ik hoef nog geen waterpomp te regelen, zoals sommige van mijn buren wel moeten. Mijn potten jam en andere voorraad staat hoog genoeg op de planken, daar hoef ik voorlopig niet voor te vrezen.
Met een grote pan in mijn handen loop ik vanuit de kelder weer naar boven. Morgen heb ik een afspraak met Otto, de fotograaf met wie ik al meer dan vijftien jaar de culinaire producties voor Landleven mag maken. We gaan samen weer nieuwe artikelen maken voor het komende jaar; echt het leukste deel van mijn werk. De boodschappen heb ik al in huis, en vandaag probeer ik zoveel mogelijk voor te bereiden zodat we morgen vlot kunnen werken. ’s Avonds krijg ik een berichtje op mijn telefoon; een thuisblijfverzoek van de basisschool van mijn jongste dochter. Juf is uitgegleden op een glad weggetje en heeft een flinke smak gemaakt op de fiets. Er is geen vervanging en daarom de vraag of de kinderen thuis kunnen blijven. Sinds de coronatijd zijn we wel gewend geraakt aan zulke berichten en schiet ik niet meer in de stress.
Als Otto de volgende ochtend bij mijn achterdeur naar binnen stapt, is hij blij verrast om mijn dochter te zien. “Ze kan mooi op de foto”, besluit hij gelijk. Ach, waarom ook niet, denk ik. Of ze in Landleven komen, dat weet ik niet, maar dit is je rol als ouder toch? Je kinderen laten meehelpen, het leven ‘voorleven’ en laten zien hoe je als collega’s flexibel en met respect met elkaar omgaat, ook al lopen de zaken soms net wat anders dan je had verwacht.
Persoonlijke verhalen
Persoonlijke verhalen vanuit het warme hart van het huis. Culinair redacteur Klaske Bakker geeft dit jaar elke maand een kijkje in haar keuken.
Het jaar 2025 is een feestelijk jaar voor Landleven, want we vieren dat we al 30 jaar onze liefde voor het buitenleven in Nederland delen met onze trouwe lezers via ons mooie, maandelijkse magazine. Bekijk onze jubileumvideo, waarin je kennis maakt met de bevlogen redactie van Landleven!
