Wandeling: Wees stil en luister
Wandel langs een stukje Nederlandse geschiedenis, natuur en beleef de opkomende lentekleuren-, geuren- en geluiden. Sta versteld van de hoeveelheid geluiden die je tijdens deze 7km lange wandeling in Laag-Soeren krijgt te horen. Deze wandeling volg je door de bruine pijlen te volgen die op paaltjes, hekken en lantaarnpalen vast zitten.
De bushalte De Harmonie aan de Harderwijkerweg in Laag-Soeren is het startpunt van deze route. Bij dit startpunt valt mij direct al wat op. Er ligt een bronzen beeld ‘het rollend paard’ op zijn rug. Dit beeld staat hier ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de bevrijding. Hiernaast staat de Julianaboom. Deze boom is in 1937 geplant ter ere van koningin Juliana en Prins Bernard. Volg de Harderwijkerweg sla vervolgens af en de natuur begint je verschillende dingen te vertellen. Het water in een beekje naast de weg, met hier en daar nog een dun laagje ijs, weerkaatst de zon in mijn gezicht.
Ik sla af en kom in een lange, imposante laan terecht. In deze laan valt mijn oog op de verschillende hoge bomen die links en rechts staan. Aan de takken zitten al de eerste paar groene bladeren. De zonnestralen zoeken hier tussendoor hun weg naar de grond, dit levert een betoverend plaatje op. Als ik stil sta en mijn ogen dicht doe, hoor ik de eerste wespen zoemen. Tussen de bruine bladeren op de grond schieten al enkele krokusjes uit de grond. Deze lange laan is de Badhuislaan, aan de linkerkant van de laan duikt een imposant gebouw op. Dit was vroeger een badhuis. Pieter Nicolaas Jut van Breukelerwaard, kocht in 1848 Landgoed Laag-Soeren. Hij besloot toen om in Laag-Soeren een watergeneeskrachtig centrum op te zetten. Dit badhuis werd bekend als het eerste kuuroord van Nederland.
De weg loopt van verhard over in onverhard, ik wandel Nationaal Park Veluwezoom binnen. Ik neem de tijd en luister goed, een specht is aan het hameren, tikken en drummen. Na de eerste bochten volgt een magisch stukje natuur. Het iets donkere bos, maakt plaats voor een groot open veld waar de zon volop aanwezig is. Ik neem plaats op een bankje en geniet van de zon en geluiden om me heen. Dit was de vroegere ligweide van het badhuis. Een reiger aan de zijkant van de weide spreidt zijn vleugels en vliegt naar de andere kant. Deze ligweide is nu een plek van ontspanning voor mens en dier.
De route vervolgt zich door het bos. De vogels zijn hier luid aan het zingen. Als je je hoofd omhoog draait zie je, verschillende vogels met kleine takjes vliegen, ze zijn bezig met het maken van een nestje.
Vervolgens doorkruist de route de Schaapsalle. Dit is een straatnaam, net als de Plaggenweg, die doet herinneren aan de tijd dat herders op de heide hun schaapskuddes hoedden. Van de heide in Laag-Soeren is nog maar een klein stukje over. Ik steek de kruising over, er volgt een weggetje omhoog met aan de zijkant hoge lange sparren. Er klinkt een krakend geluid. Dit zijn de sparren die door de wind aan het dansen zijn. Deze weg eindigt bij een open heide.
Het geluid van stromend water klinkt in mijn oren. Achter de hoge wal ligt één van de drie uitgegraven bronnen (sprengkoppen) van de Soerense Beek. Dit water dreef drie papiermolens aan die hier vroeger stonden. Een molen is na een brand in 1898 omgebouwd tot wasserij. Wasserij Barth Slijkhuis wast, als enige in Nederland, nog altijd met het kalkarme sprengenwater. Bij deze sprengen loop ik door een houten poort via houten traptreden van boven naar beneden en weer naar boven. Aan mijn linkerhand langs de beek groeit het zeldzame dubbelloof een varen die het goed doet in deze kalkarme omgeving. De winter is langzamerhand plaats aan het maken voor de lente.
Via een houten bruggetje verlaat ik het bos. Ik neem plaats op een betonnen bankje en eet mijn zelfgemaakte bananenbrood. Nog even zit ik stil en luister ik naar de omgeving.
Ook deze wandeling lopen? Kijk dan op de site van Natuurmonumenten.
