Sterke verhalen op de fiets
Robin Steentjes fietst graag en vaak. Hij weet veel van Twente en de Achterhoek. “Mijn hele familie woont er. Een bijzondere streek, je kunt er wel een boek over schrijven.” Grijnst: “Dat heb ik dan ook gedaan. Met een pens vol power en een goeie zin dook ik de binnenlanden in.”
Robins roadtrips
Robin Steentjes (36, geboren in Enter, woonachtig in Goor, Twente) is de bedenker van The Wild East, boeken die lezen als roadtrips. Hij fietste al vorsend door zijn geliefde streken Twente en de Achterhoek, zeg maar gerust ‘Het Wilde Oosten’. Wie met de auteur over Twente en de Achterhoek praat, hóórt de markante Vlaamse stem van Paul Jambers al bijna: ‘Overdag is hij een doodgewone man, maar ’s avonds …’ Na vijven, als Robin de deur van het accountantskantoor in Hengevelde achter zich heeft dichtgetrokken, ontpopt de boekhouder zich als gedegen geschiedschrijver met een nogal jolige pen. De onbetwiste cijfernerd dist lekker leesbare verhalen op over witte wieven, smokkelpraktijken, struikrovers, jeneverstokerijen. En veel meer.
Sterke verhalen
Onbedoeld stortte hij zich met zijn boek op een monnikenklus. “Al m’n vrije tijd ging erin zitten, jaren ben ik bezig geweest met research: internet, bibliotheek, lokale heemkundeverenigingen. Alle verhalen zijn gebaseerd op waargebeurde feiten. Ik noem het sterke verhalen, zoals je ze vaak in het café hoort: de kern klopt, maar ik heb het zo links en rechts wel wat aangedikt en met een knipoog beschreven.” Humor speelt een belangrijke rol in zijn geschreven roadtrips. “Het moest beslist geen taaie Wiki-kost worden.”
Wat moeten we écht weten van deze regio? Robin ‘fietst’ ons langs twee van zijn persoonlijke hotspots in Oost-Nederland. “Hup, tied um ’t treeiezer an te trappen.”
Herberg de Pot
Waar: Herberg de Pot, Potdijk 9, Markelo
Wat: Antiek café
“Wat ik zo mooi vind aan dit café – het is uit 1583! – is dat het interieur de laatste honderd jaar niet is veranderd, met nog zo’n authentieke tapkast. Je stapt binnen in een andere tijd, zoals je dat zelden nog ziet. Dit soort kroegen verdwijnen steeds meer uit het dorpsbeeld. Ik vind het heel bijzonder om in zo’n setting te zitten en kom er dan ook graag en regelmatig. Het is hier heel gemoedelijk. Er staat één grote stamtafel waar iedereen omheen zit: locals, handelaren, toeristen. Dus je raakt er automatisch sneller in gesprek. Vroeger lag deze uitspanning aan de Hessenweg, een oude handelsroute van Oldenzaal naar Deventer, en nog verder richting Duitsland. Na een moeizame tocht was ‘de Pot’ een geschikte halteplaats voor de reizigers om een paar borrels achterover te slaan en de paarden te wisselen.”
Oelersteeg
Waar: Oelersteeg, Oele
Wat: levensverhaal van melkmeid Berendina Hertgers
“Net onder Hengelo ligt het buurtschap Oele. Hier hoorde ik het even tragische als mysterieuze levensverhaal van Berendina Hertgers. Ze werkte als melkmeid bij het boerenechtpaar Zuythof in Wiene. In die buurt waren ook Hannoverse soldaten gelegerd; de kerels vierden regelmatig wilde feesten en de vrolijke boerenmeid was een fervent bezoekster. Tot ze zwanger raakte en de soldaat niet met haar wilde trouwen; de boer ontdekte dit en stuurde de meid resoluut van het erf af. Ze vond een nieuwe betrekking, bij Erve Rekers in Boekelo, en verzweeg haar zwangerschap. In de nacht van 5 op 6 oktober 1748 beviel ze in het diepste geheim. Maar een paar dagen later vond de boerin een dood kindje in het stro en Berendina werd meteen opgepakt voor babymoord, en veroordeeld tot ‘dood aan de wurgpaal’. Zover kwam het niet. Onderweg in de gevangeniskar naar het galgenveld sprongen vanuit de struiken plots tientallen soldaten tevoorschijn. Ze bevrijdden Berendina en namen haar mee. Er is nooit meer iets van haar vernomen. Zoiets verzin je toch niet? Het lijkt wel een speelfilm, maar het is écht gebeurd en onderbelicht gebleven in Twente.”
The Wild East
Benieuwd naar nog meer verhalen? Je leest het in Landleven april! De boeken The Wild East – Een roadtrip door d’n Achterhoek en The Wild East – Een roadtrip door Twente zijn te bestellen via de website van Robin Steentjes.
Tekst: Jolanda de Kruyf, fotografie: Gea Laar