Zelfgebouwd droomhuis in Garderen
Na een paar ‘dakloze’ maanden, vijftien maanden wachten op de bouwvergunning plus één jaar en vier maanden bouwen konden Jarco (35) en Reina (37) Bravenboer-Kok in het buitengebied van Garderen voor het eerst Kerst vieren in hun zelfgebouwde droomhuis, waar oud en nieuw naadloos samensmelten.
Jarco heeft de eer de ster op de boom te plaatsen. Staand op de rug van de bank kan hij er net bij. “Dit is de eerste keer dat we een échte kerstboom in huis hebben. Ik wilde dan ook een flink hoge.” Tevreden bekijkt hij samen met Reina het resultaat van hun versierwerk. Hun huis ziet eruit om door een ringetje te halen. En niet alleen door alle fraaie versieringen in goud en rood.
Vanaf het lange kookeiland midden in de grote woonkeuken kijkt Reina lachend toe, terwijl ze de laatste hand legt aan een kerststuk. “We hadden nog een kist met kerstversiering in de opslag staan, maar zelfs toen ik alle ballen in de boom had hangen, was hij nog steeds kaal. Nadat ik nieuwe ballen had gekocht en opgehangen, was het nog te weinig, dus moest ik voor de tweede keer bijbestellen!” Nu het huis is versierd, is het klaar om samen met de familie de feestdagen door te brengen. Jarco: “Het is aan mijn schoonvader te danken dat wij hier wonen. Hij bleef ons aansporen om te gaan bouwen.”
Eind oktober 2016 doen ze een bod, dat geaccepteerd wordt op voorwaarde dat de financiering rond is voor het einde van het jaar. Reina: “Dat was moeilijk, want er zat nog geen bouwvergunning op de kavel. Geen bank die er aan wilde.” Toch lukt het ze. Op 30 december om half zes ’s avonds komt het verlossende telefoontje en nog diezelfde avond wordt er getekend op het bureau van de makelaar, die speciaal voor deze aankoop tijdens de feestdagen langer openblijft.
Over het huis zelf zijn ze het snel eens: het moet strak en landelijk worden. Met veel hout, metaal én oude elementen. Reina: “Op ons verlanglijstje stonden, naast energieneutraal, een zichtbare eikenhouten constructie, een balustrade en een veranda.” Jarco: “De architect dacht dat de balustrade veel te veel ruimte in zou nemen. Maar het geeft een mooi ruimtelijk gevoel: het grote dakraam geeft heel veel licht, en vanaf daar hebben we een geweldig uitzicht, daar offer ik graag een slaapkamer voor op.”
De eiken gebinten springen door het hele huis in het oog. Het hout werd versgezaagd uit Frankrijk aangeleverd. Al het houtwerk is door Jarco en Reina eigenhandig ‘oud’ gemaakt door met een ambachtelijk trekmes de kanten te trekken. Daarna zijn ze gelakt – met een tweecomponentenlak om de kleur te behouden –, geschuurd en nogmaals afgelakt. Jarco: “We hebben echte oude pen-en-gatverbindingen gebruikt. Alle ronde pennen hebben we zelf geschaafd uit vierkante blokjes. Met het bewerken van het hout zijn we drie weken non-stop druk geweest. Ook alle vensterbanken, het tv-meubel en het badkamermeubel zijn handgemaakt uit dikke eiken planken.” Zelfs de traptreden op de zwartstalen trap zijn van eikenhout.
De veranda is zo meer een verlengstuk van de woonkamer geworden. Met dezelfde eikenhouten gebinten, en dezelfde vloer als in de keuken. Jarco: “Wij zijn echte buitenmensen. De veranda was dan ook een harde vereiste, heel belangrijk voor ons. We zijn gek op barbecueën, bourgondisch buitenleven met familie en vrienden. Voor deze maanden zou een heater nog fijn zijn.
Reina kan er om lachen. “We zijn nog steeds bezig, gelukkig heeft het meeste al een plek. Ik vond het belangrijk dat er oude elementen in het huis verwerkt werden. Zo hebben we in de gang en in het toilet oude waaltjes op de vloer. Mijn vader verklaarde me voor gek. Maar nu het er in ligt vindt hij het hartstikke mooi en laat hij het ook vaak zien aan potentiële opdrachtgevers. Ik ben er zelf ook heel blij mee. De waaltjes komen ook weer terug in de veranda.” Een ander opvallend ‘oud element’ is de hilt. In de nok hebben Reina en Jarco een deel van de ruimte ingericht als oude boerenzolder. “Op de zolder ligt een zadel, ik heb altijd paardgereden, maar ook de gitaar van Jarco’s vader.” In de keuken pronkt de weegschaal van Reina’s inmiddels overleden oma. “Deze persoonlijke elementen maken het huis ons thuis.”
