Weinig tegenslag bij verbouwing monumentale boerderij
Arie en Margriet Romeijn en hun dochter Jolien (24) wonen in een boerderij uit 1940 in Bleskensgraaf (ZH). Ze verbouwden dik een jaar. “Ik sliep in een skipak.”
Margriet: “We hebben de boerderij 11 jaar geleden gekocht van de familie. Doordat de ouders van mijn man overleden waren, kwam het huis leeg te staan. 2 van de 6 kinderen hadden interesse. Wij hebben het achterste gedeelte gekocht en de zus van mijn man en haar gezin wonen nu in het voorste deel. Voor de verbouwing was ons huis een lange vieze koeienstal, met veel oud hout vol houtworm. We hebben alle voer- en drinkbakken eruit gesloopt en de balken allemaal ingespoten.
De begane grond en de eerste verdieping bestonden al, de tweede verdieping is gecreëerd tijdens de verbouwing.
Slapen in een skipak
We kwamen erachter dat de grond rondom de boerderij vervuild was, daarom moesten we deze grond opgraven en saneren. Dat was eigenlijk onze enige tegenvaller en heeft aardig wat tijd in beslag genomen. Terwijl we aan het verbouwen waren, sliepen we in een stacaravan. In de winter was het soms -13 en stonden de ijspegels aan de binnenkant van de ramen. Ik sliep in een skipak en we hielden onszelf warm met elektrische kachels.
Voor het plafond in de keuken zijn de originele stenen van de koeienschuur gebruikt.
Ontzettend hoge garagedeuren
De gemeente beschouwt de boerderij als een monument, maar deed niet heel moeilijk over vergunningen. We mochten alleen onze veranda niet over de hele breedte bouwen en moesten onze garagedeuren even hoog maken als de ramen van het huis van onze familie. Hierdoor zijn onze garagedeuren nu ontzettend hoog, maar is de buitenkant van de boerderij wel een eenheid. Achteraf gezien zou ik, op wat stopcontacten na, niets anders doen. We willen er voor geen goud meer uit.”
