Tuinieren met aandacht
Het is vakantie en dat betekent dat ik weer eens aandachtig naar mijn tuin kijk. Waar ik de afgelopen tijd vooral met de gieter door de tuin rende, blijf ik nu langer staan bij alle potjes, bakjes, planten en bloemen.
Veel te doen
En dat betekent werk aan de winkel. Want ik had natuurlijk wel plannen met al die bakken en zaden, maar ik was het in het alle drukte afgelopen tijd een beetje vergeten. Om te beginnen staan de jonge salie, dragon en citroenverbena in een veel te kleine pot. Die mogen naar een grotere bak. Maar ja, die grote bakken staan vol doorgeschoten sla. Die moeten naar de compostbak. Hé, kijk nou! Mijn zaaitafel staat vol met citroenmelisse. Die kan ik straks drogen voor de thee. Waar laat ik die nu? En de bietjes moeten nodig uitgeplant worden in de moestuin.
Plantenbieb
Alles waar ik te veel van heb gaat naar mijn plantenbieb: mijn siernetelstekjes, de bladbegonia’s, de graslelies, de kruiden, heerlijk om ruimte te scheppen en op te ruimen. En als ik mijn plantenbieb vul, dan lijkt er een wetmatigheid op te treden: het komt direct terug. Zo maakte ik een meneer blij met de siernetels en hij bracht dezelfde dag nog een bak vol Afghaanse pepers. Wauw! Daar kan ik veel mensen blij mee maken.
Plaagdieren
Met mijn aandachtige blik zie ik dat ook de plaagdieren blij zijn met mijn planten. Ik bestrijd het meeste door het goed af te spoelen met water, soms gebruik ik een beetje spiritus en zeepsop. Voor één soort moet ik echt goed opletten: tripsen. Je ziet ze nauwelijks, maar opeens krijgt je kamerplant (of peper, tomaat, of komkommer) lelijke blaadjes met zwarte rommeltjes. Nou dan is direct actie noodzakelijk! Zwaar aangetaste planten doe ik weg, de rest kan behandeld worden met spiritus en zeepsop, maar beter werken kleine zakjes met roofmijten. Die helpen mij twee maanden lang van alle larven af. Meestal blijft het daarna onder controle. Voor mijn buitenplanten gebruik ik ook verdunde brandnetelgier. Dan komt er geen insect meer terug, maar dan blijf ik zelf ook een poosje uit de buurt! Het heet duidelijk niet voor niets gier. Maar mijn kolen worden er heel gelukkig van en groeien nu zonder insectengaas.
In gesprek met mijn planten
Nu nog even de jonge boerenkool verspenen en dan ga ik zitten hoor. Tuinieren is eigenlijk een beetje in gesprek gaan met je planten. Ze vertellen je zelf wel wat ze nodig hebben als je aandachtig kijkt. Gelukkig maar, want ik vergeet het af en toe.