Wandeling: Koud en warm
De wandeling over de Marmontberg op de Utrechtse Heuvelrug is een 5 km lange wandeling. De auto heb ik geparkeerd bij de piramide van Austerlitz. Hier staat de enige piramide van Nederland. Deze kun je op zondag beklimmen en je geniet dan van een prachtig uitzicht. Hier is ook een speeltuin en worden kinderfeestjes gehouden. Op het informatie bord bij de parkeerplaats staan verschillende wandelingen beschreven aan de hand van tijd. Vandaag kies ik de wandelroute de Marmontberg die zich in het landgoed Den-Treek-Henschoten bevind.
De handschoenen, muts, dikke jas en sjaal moeten vandaag zeker aan en om. Het is een koude dag, maar deze kou vergeet ik snel, want de route bevat een paar hoogte meters en waar de bomen het druilige weer bedekken is het qua temperatuur zeer aangenaam. Enkele keren merk ik weinig van deze kou. We zitten net een paar dagen in de maand maart, de ene dag brengt meer zonnestralen en vrolijke dieren met zich mee dan de andere. Daarom zegt men wel eens “Maart roert zijn staart”, en dat klopt zeker. De nacht hiervoor heeft het een beetje gesneeuwd. Deze sneeuw heeft zeker zijn kou nagelaten. De ijzel van de sneeuw ligt hier en daar tussen de bladeren verspreid. De stilte is goed merkbaar, als ik mijn neus ophaal hoor ik alleen mezelf. Door de gele paaltjes te volgen wandel je makkelijk deze route. Intieme bospaadjes met hoge bomen en mos zorgen voor een indrukwekkend gezicht. Ik ga op mijn hurken zitten en bekijk het mos van dichtbij. Door de tijd te nemen zie ik pas uit hoeveel plantjes het sprekende mos aanzicht bestaat. Door de kou staan deze plantjes stijf omhoog. Tijdens de route moet ik oppassen voor allerlei boomwortels, die zijn verspreid over de grond. Veel dieren of geluiden hoor of zie ik niet. Waarschijnlijk zijn ze lekker warm in hun nestjes gaan zitten.
De condens uit mijn mond is duidelijk te zien. Aan sommige bomen hangen nog een paar bruine, dode blaadjes aan de takken. Deze blaadjes gaan er binnen de kortste keren een keer afvallen, want verder zijn er geen blaadjes aan de bomen te zien. Het lijkt wel alsof ze aan een zijden draadje hangen. De blaadjes waaien een beetje heen en weer. Als ik lang blijf staan zie ik soms een blaadje vallen. Op deze dag in maart heeft het spreekwoord zichzelf zeker waar gemaakt. In maart kan het weer nog erg winters zijn. Gekeken naar de takken hangen hier druppels condens aan. De kou die aan het begin van de wandeling te voelen was, is ook te zien in en aan de natuur.
Het lange doorgaande pad omringd met bomen en het felgroen gekleurde mos maakt plaats voor een opening. Hier staat een pannenkoekenhuis. Door de deur komt een warme golf langs me heen. Binnen geniet ik van een warme koffie.
De winterse kleding en accessoires gaan weer om. Buiten vervolgt de route zich over een verhard pad. Een mountainbiker komt voorbij. Hij heeft het duidelijk niet koud, zijn zweet druppelt van zijn gezicht over zijn wangen naar beneden.
De route slaat linksaf. Doordat hier een beetje hoogte bij komt kijken doe ik mijn jas open en trek ik mijn sjaal van mijn nek. Van de kou merk ik nauwelijks meer iets. Tussen de bomen door zie ik een bouwsel verschijnen. Dit bouwstel staat wel erg hoog. Eenmaal dichterbij zie ik dat dit de obelisk van de Pyramide is. Hij zit verscholen achter het bos op een winderige open plek. De Pyramide van Austerlitz staat midden in de Utrechtse bossen bovenop het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug. Dit monument stamt uit de tijd van Napoleon begin 1800. De obelisk die ik door de bomen zie was vroeger van hout, maar doordat hij in verval raakte is deze in 1894 van steen gebouwd. De route brengt me om de Pyramide heen en loopt richting de parkeerplaats naar beneden. Het is een wat koudere dag, maar het voelt warm aan! Deze route is mooi om te lopen met bijvoorbeeld (klein)kinderen en brengt ook nog een stukje Nederlandse geschiedenis met zich mee.
