Editorial Mario Broekhuis: Gewaardeerd ei

Onze twaalf kippen lopen vrij op het erf. ’s Avonds gaat het luikje van het nachthok dicht ter bescherming tegen roofdieren, ’s ochtends gaat het omhoog. Het hoort bij de dagelijkse rituelen.

Met het rapen van de eieren zijn we minder consequent, want we eten niet zo veel eieren. Regelmatig liggen er zo veel in een emmer bij de voertonnen dat de kans bestaat dat er een overjarig ei tussen zit. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik dan gemakshalve de hele bups op de mesthoop kieper. Maar ik ben de enige niet die het ei onderwaardeert.

De prijs van een ei stijgt, lees ik in de krant, net als vorig jaar. Naar veertien cent, dat is wat de pluimveehouder ervoor krijgt. Vogelgriep in het buitenland en duurder graan door de oorlog in Oekraïne zijn de oorzaken. Het is dus niet zo dat de pluimveehouder er beter van wordt, want die heeft nog steeds zestigduizend kippen en twee miljoen eieren nodig om een boterham te verdienen. In 1931 kreeg de boer vier cent voor een ei, in 1956 negen cent. Afgezet tegen het gemiddelde inkomen toen en nu is een ei niet in waarde meegestegen, maar juist in waarde gedaald.

Eieren behoren tot een primaire levensbehoefte: ons voedsel. In het verleden gaf je je geld in eerste instantie uit aan eten, niet aan luxe. Tegenwoordig is het andersom. Eten is voor de doorsnee consument een sluitpost van het budget. Dat zegt iets over hoe ongekend goed wij het hier hebben, in een van de rijkste landen ter wereld. Daarmee zijn we het besef van de werkelijke waarde van ons voedsel kwijtgeraakt.

Er is echter nog een andere waarde die telt. In gekookte vorm pel je er een schaal af met perfecte rondingen, kom je een delicaat vliesje tegen dat voorkwam dat de voorheen vloeibare inhoud ging lekken, ontdek je een prachtige wit-gestolde substantie en daarin een kogelronde, felgele bol. Geen machine kan zo’n perfect en gecompliceerd product maken. Ongekookt is het zelfs een natuurlijk wonder: met de temperatuur en luchtvochtigheid op orde ontstaat er in drie weken tijd een kuikentje in, een wezentje met gevoel. Het ei als bron van leven.

Ik denk dat we de eieren maar voorzichtiger op gaan sparen, er een datum op zetten en in doosjes uit gaan delen. Zoiets moois, dat kieper je niet weg, dat wil je delen.

Mario Broekhuis
Hoofdredacteur

Het jaar 2025 is een feestelijk jaar voor Landleven, want we vieren dat we al 30 jaar onze liefde voor het buitenleven in Nederland delen met onze trouwe lezers via ons mooie, maandelijkse magazine. Bekijk onze jubileumvideo, waarin je kennis maakt met de bevlogen redactie van Landleven!