Geboorte van stiertje Sjaak
De pootjes hangen er al uit!” Ik stond op het punt om naar huis te gaan na een gezellige vriendinnenavond, toen de zestienjarige zoon des huizes tegen tienen ’s avonds opgetogen de woonkamer binnenkwam. Zijn allereerste eigen vaars, een drachtige lakenvelder, stond op het punt te kalven. Verrukt keken mijn vriendinnen en ik elkaar aan: een kalfje! Dat wilden we niet missen.
En zo stond ik even later op geleende klompen achter in een schemerige stal. Mijn vriendins echtgenoot, koeienboer in hart en nieren, haar zoon, de trotse eigenaar van deze vaars, en haar dochter, dierenarts-assistente in wording, troffen als een geoliede machine voorbereidingen. Binnen een kwartier lag er een mooi, groot, alert kalf in het stro. Een snelle blik tussen de achterbenen leerde dat het een mannelijk kopietje van zijn moeder was, met vrijwel exact dezelfde kenmerkende aftekening. Nog helemaal nat. Snel werd het kalf voor de moeder gelegd, die druk snuivend en met grote ogen haar kersverse kroost van top tot teen opnam.
Sjaak, zoals het stiertje inmiddels werd genoemd, bleek een snelle. Hij keek wakker om zich heen en begon belachelijk snel met zijn voorpootjes pogingen te doen om te gaan staan. Bij elke abrupte beweging van het kalf keek moederkoe gefascineerd toe, om zich vervolgens weer op het aflikken van haar zoon te storten. Met een ongekende toewijding zorgde ze ervoor dat de natte vacht schoon werd, zodat die kon drogen.
Voorzichtig werd geprobeerd de koe, die hiervoor nog nooit melk had gegeven, te melken om de waardevolle, dikke en gele eerste biest bij Sjaak naar binnen te krijgen voor hij de nacht in zou gaan. De fles zat verbazingwekkend snel vol en kleine Sjaak klokte bijna een liter biest probleemloos weg. Na zijn eerste maal stond hij op. Nog geen half uur oud.
Ik stond erbij en keek ernaar. Hoe afgezaagd het ook klinkt, wat blijft dat mooi en indrukwekkend, dat jonge leven. Het voelde, daar ’s avonds laat in die stal, als een voorrecht om erbij te mogen zijn. Zo’n vlotte worp, zo’n goede moederkoe, een gezond kalf en een ontzettend trotse eigenaar van 16 jaar.
Er was op dat moment geen ruimte voor discussies over stikstof, voor uitkoopregelingen, voor vlaggen op de kop, voor een onzekere toekomst. Alleen maar ruimte voor verwondering. De volgende dag kreeg ik een filmpje van Sjaak, zelfstandig drinkend bij zijn moeder. ‘Prachtig toch? Mooiste beroep en leven’, stond erbij.
Esther maakt het mee…
Het leven in, op en rond een ruim honderd jaar oude woonboerderij in een klein Veluws dorp is nooit saai. Redacteur Esther van Middendorp vertelt elke maand over het alledaagse leven dat haar bezighoudt.
Landleven 30 jaar
Het jaar 2025 is een feestelijk jaar voor Landleven, want we vieren dat we al 30 jaar onze liefde voor het buitenleven in Nederland delen met onze trouwe lezers via ons mooie, maandelijkse magazine. Bekijk onze jubileumvideo, waarin je kennis maakt met de bevlogen redactie van Landleven!
